Νίκολας Νεγρεπόντε.Ο «γκουρού» της ψηφιακής εποχής. Του Νίκου Παντελίδη

Ο κύριος αυτός ο γνωστός ως γκουρού, γόνος ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας, σπούδασε στο Εξετερ και το Γέιλ και το 1960 μπήκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Είναι ο ιδρυτής του MEDIA LABORATORY του τεχνολογικού Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης! Έχει και έναν αδελφό τον Τζον Δημητρίου Νεγκροπόντε ο οποίος επιλέχθηκε στις 19 Απριλίου 2004 από τον πρόεδρο Μπους για το πόστο του πρώτου μεταπολεμικού πρεσβευτή στο Ιράκ.
(Ουσιαστικά, για τη θέση του άτυπου κυβερνήτη της χώρας, αυτού που θα κινεί τα νήματα της κυβέρνησης δωσίλογων του Ιγιάντ Αλάουι).

Ήταν και παραμένει στενός φίλος του συνεργάτη του Μιχάλη Μπλέτσα που μαζί διευθύνουν το MEDIA LABORATORY…!
Πραγματοποίησαν πειράματα μαζί στην Πάτμο σε ζούγκλες αλλά και στον Αμαζόνιο! Έτσι δύο παιδικοί φίλοι κατάφεραν μαζί να διευθύνουν σε ένα ποσοστό την βάση του τεχνολογικού κεφαλαίου…!
Το όραμα
Η οθόνη του φθηνού λάπτοπ είναι από μόνη της μία καινοτομία, καθώς στόχος του προγράμματος είναι να μπορούν να το χρησιμοποιούν παιδιά που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές, οι οποίες ενδεχομένως δεν διαθέτουν ηλεκτρικό ρεύμα. Έχει δύο ρυθμίσεις: Η μία για να λειτουργεί με το ηλιακό φως (έχει δηλαδή ένα μικρό φωτοβολταϊκό) και η άλλη με μανιβέλα, που θυμίζει γιο-γιο.
Το όραμα

Δεν τρέχει με windows, αλλά με λογισμικό linux και συνδέεται στο internet με μία τεχνολογία που αναπτύχθηκε ειδικά γι αυτόν. Σήμερα, το ίδρυμα one laptop per child συνομιλεί με κυβερνήσεις, προκειμένου να πετύχει μαζικές παραγγελίες ώστε να μειώσει το κόστος.
Λίγα λόγια για τον υπολογιστή
Το $100 laptop (ή Hundred Dollar Laptop ή HDL, Φορητός υπολογιστής των 100 δολαρίων) είναι ένας μικρός και φτηνός φορητός υπολογιστής που κατασκευάστηκε στο εργαστήριο του MIT Media Lab.
Πρόκειται για έναν υπολογιστή ασύρματης ευρυζωνικής διαδικτύωσης, ο οποίος λειτουργεί με γεννήτρια για να έχει αυτονομία και μπορεί ο χρήστης του, να γράφει πάνω σε αυτό με μολύβι ή και να ζωγραφίζει. Αποτελεί ένα μικρό ηλεκτρονικό βιβλίο και τετράδιο μαζί.
Οι διαφωνίες
Πολλοί επιστήμονες δήλωσαν ότι ο υπολογιστής των 100 δολαρίων είναι αδύνατο να κατασκευαστεί, πολλοί ειδικοί ανάπτυξης ισχυρίστηκαν πως είναι κάτι άπιαστο για τις ανάγκες των φτωχών κοινοτήτων, ενώ την ίδια στιγμή ένας σχετικά μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών επιφυλάχθηκε να δώσει υπολογιστές σε παιδιά που δεν έχουν καν βιβλία

Λόγοι τέτοιας φύσης οδήγησαν το Steve Jobs να χαρακτηρίσει την ιδέα ως «επιστημονική φαντασία».
Ο διευθύνων σύμβουλος της Intel, Craig Barrett, αποκάλεσε το έργο «τέχνασμα».
Ο Bill Gates περιγέλαγε την ιδέα της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας και ο Behar συμμερίστηκε τις απόψεις τους λέγοντας: «Μεγάλωσα στο Silicon Valley, αλλά δεν βλέπω την πληροφορική ως φάρμακο για τα πάντα».
Γενικά όσοι επέκριναν το έργο, ισχυρίστηκαν ότι έθετε λανθασμένες προτεραιότητες, γιατί το καθαρό νερό και τα σχολεία είναι πιο σημαντικά για τις αφρικανικές κοινωνίες, οι οποίες, στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν χρόνο να χρησιμοποιούν υπολογιστή και παράλληλα να φροντίζουν για τις νέες σοδειές.
Ο Diop ιδιαίτερα επιτέθηκε στο έργο ως μία προσπάθεια εκμετάλλευσης των κυβερνήσεων των φτωχών κρατών που θα τους κάνει να πληρώσουν για εκατοντάδες εκατομμύρια μηχανήματα. Οι ισχυρισμοί τους όμως, αγνοούν τις συνθήκες στα φτωχά κράτη.
Είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που σίγουρα χρειάζονται τροφή και καταφύγιο, όμως, υπάρχουν ακόμα χιλιάδες άνθρωποι που κατοικούν σε αγροτικές ή ημι-αστικές περιοχές και διαθέτουν αρκετή τροφή και αξιοπρεπή καταλύματα. Αυτό που δεν έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι αξιοπρεπείς ευκαιρίες σε μια όσο το δυνατότερο αρτιότερη εκπαίδευση.
One Laptop Per Child - Crash Test
ΥΠΕΡ
• Απευθύνεται στην εκπαίδευση των παιδιών του τρίτου κόσμου
• Χρησιμοποιείται ανοιχτό λογισμικό που σημαίνει ότι οι χρήστες δεν δεσμεύονται οικονομικά από εταιρείες
• Είναι πρωτοπόρο τεχνολογικά με έμφαση στη λιτότητα και την χρηστικότητα
• Είναι ανεξάρτητο ενεργειακά (δεν απαιτεί κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος)
• Προωθεί την κοινωνική από την οικονομική ανάπτυξη
• Δίνει την δυνατότητα να γεφυρωθεί το ψηφιακό χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών και των χώρων του τρίτου κόσμου
ΚΑΤΑ
• Απαιτείται μεγάλη παραγωγή για την επίτευξη του οικονομικού στόχου (κόστος 100 δολαρίων)
• Δυσκολία απορρόφησης από τις φτωχές χώρες (ελάχιστες παραγγέλιες 1.000.000 PC)
• Έλλειψη τεχνολογικών υποδομών υποστήριξης στις χώρες που απευθύνεται
• Το πρόγραμμα σχεδιάστηκε ερήμην των κοινωνιών που αφορά
• Δεν επεκτείνεται σε παραγωγικές ομάδες, μη ενισχύοντας άμεσα την τοπική οικονομική δραστηριότητα
• Οικολογική επιβάρυνση από την παραγωγή, διακίνηση και την απόσυρση τόσο μεγάλου αριθμού συσκευών.