Οι ερευνητές από το MIT μας έχουν συνηθίσει συχνά σε ανακαλύψεις και εφευρέσεις οι οποίες πραγματικά εντυπωσιάζουν (όπως μπορείτε να δείτε σε πολλά άρθρα στο Medgreece, που αναφέρεται το MIT). Αυτή τη φορά όμως κατάφεραν κάτι το οποίο θα μπορέσει αλλάξει το τοπίο στην χειρουργική, τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς. Οι σαύρες gecko είναι προικισμένες με ειδικά τριχίδια (μικροσκοπικά) στα πέλματα τους, με τα οποία έχουν τη δυνατότητα να αναρριχώνται σε διαφόρων τύπων επιφάνειες και να στέκονται ακόμα και ανάποδα. Οι ερευνητές από το MIT κατασκεύασαν σε καλούπι, ένα λαστιχένιο “επίδεσμο” ο οποίος είναι εφοδιασμένος με τριχίδια όπως και τα πόδια του gecko αλλά πιο ομοιόμορφα κατανεμημένα στην επιφάνεια (φανταστείτε το σαν μια “βούρτσα” με πολύ πυκνές και μικροσκοπικές τρίχες) . Οι “τρίχες” αυτού του επιδέσμου είναι μικρότερες από ένα χιλιοστό του χιλιοστού στο πλάτος και στο μήκος. Μιλάμε για κάτι δηλαδή το οποίο πρακτικά δεν μπορούμε να δούμε. Το ένα χιλιοστό του χιλιοστού ονομάζεται μm (μικρόμετρο). Ουσιαστικά με τέτοια μεγέθη μιλάμε για νανοκλίμακα.
Η επόμενη πρόκληση των επιστημόνων ήταν να κατασκευάσουν ένα υλικό το οποίο θα έπρεπε απαραιτήτως να είναι βιοαποικοδομήσιμο και βιοσυμβατό. Βιοαποικοδομήσιμο σημαίνει ότι μετά από κάποια χρονική περίοδο , θα διασπάται χωρίς να αφήνει τοξικά υπολείμματα στον οργανισμό, ενώ βιοσυμβατό ότι δεν θα προκαλεί μόλυνση και θα το δέχεται ο οργανισμός χωρίς προβλήματα. Το υλικό αυτό το βρήκαν και το ονόμασαν “βιολάστιχο” (biorubber).Επίσης έπρεπε να μπορεί να κολλάει σε μια υγρή επιφάνεια όπως αυτή των σπλάχνων.
Οι εφαρμογές μιας τέτοιας ανακάλυψης είναι αμέτρητες και η σημασία της τεράστια! Ο συγκεκριμένος επίδεσμος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επεμβάσεις όπου δεν είναι εύκολα τα ράμματα, ή για να κλείσουν μια πληγή από ένα έλκος στομάχου, ή για να κλείσουν το τμήμα ενός εντέρου το οποίο αφαιρέθηκε από επέμβαση, μέχρι και να εμποτιστεί με φάρμακα τα οποία θα απελευθερώνονται σταδιακά στο τραύμα για να βοηθήσουν την επούλωσή του.
Είναι ένα μεγάλο επίτευγμα και δείχνει ότι η νανοτεχνολογία μπορεί να βρει χρήση στην καθημερινή ζωή από τώρα.
Η επόμενη πρόκληση των επιστημόνων ήταν να κατασκευάσουν ένα υλικό το οποίο θα έπρεπε απαραιτήτως να είναι βιοαποικοδομήσιμο και βιοσυμβατό. Βιοαποικοδομήσιμο σημαίνει ότι μετά από κάποια χρονική περίοδο , θα διασπάται χωρίς να αφήνει τοξικά υπολείμματα στον οργανισμό, ενώ βιοσυμβατό ότι δεν θα προκαλεί μόλυνση και θα το δέχεται ο οργανισμός χωρίς προβλήματα. Το υλικό αυτό το βρήκαν και το ονόμασαν “βιολάστιχο” (biorubber).Επίσης έπρεπε να μπορεί να κολλάει σε μια υγρή επιφάνεια όπως αυτή των σπλάχνων.
Οι εφαρμογές μιας τέτοιας ανακάλυψης είναι αμέτρητες και η σημασία της τεράστια! Ο συγκεκριμένος επίδεσμος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επεμβάσεις όπου δεν είναι εύκολα τα ράμματα, ή για να κλείσουν μια πληγή από ένα έλκος στομάχου, ή για να κλείσουν το τμήμα ενός εντέρου το οποίο αφαιρέθηκε από επέμβαση, μέχρι και να εμποτιστεί με φάρμακα τα οποία θα απελευθερώνονται σταδιακά στο τραύμα για να βοηθήσουν την επούλωσή του.
Είναι ένα μεγάλο επίτευγμα και δείχνει ότι η νανοτεχνολογία μπορεί να βρει χρήση στην καθημερινή ζωή από τώρα.
1 σχόλιο:
Αγαπητή Μαρκέλλα, θα ήθελα να κάνω μια μικρή επισήμανση. Το άρθρο προέρχεται από το http://medgreece.gr, και είμαι ο συγγραφέας. Δεν έχω πρόβλημα με την αναδημοσίευση άρθρων, εφόσον δεν παρουσιάζονται σαν δουλειά άλλου (το οποίο έκανες), και αναφέρουν με ένα link το site από όπου προήλθαν.
Το blog σας είναι ωραίο, αλλά πρέπει να προσέξετε τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Καλή συνέχεια με το blog σας!
Δημοσίευση σχολίου