12/13/2007

Υβριδικά αυτοκίνητα. Της Καλλιόπης Χούλη

Αν παρατηρήσετε τα αυτοκίνητα που συναντάτε καθημερινά στους δρόμους θα δείτε πως τα νέας τεχνολογίας οχήματα (ηλεκτρικά, υβριδικά ή ακόμα και με ενεργειακές κυψέλες) έχουν ακόμα πολύ μακρύ δρόμο να διανύσουν μέχρι να αποτελέσουν κοινό θέαμα. Οι λόγοι είναι κυρίως τεχνολογικοί, η εξέλιξη δεν έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε οι εταιρίες να μπορούν να προσφέρουν πρακτικά αυτοκίνητα με μηδενικούς ρύπους (ή σχεδόν), ελάχιστη κατανάλωση βενζίνης και προσιτό κόστος.
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αν και φαινομενικά είναι η φιλικότερη προς το περιβάλλον λύση (εφόσον βέβαια ξεχάσουμε το πώς παράγεται το ρεύμα που καταναλώνουν) παρουσιάζουν πολλά σοβαρά μειονεκτήματα που καθιστούν την χρήση τους πολύ δύσκολη και τα έχουν περιορίσει σε βοηθητικούς ρόλους με κυρίως πειραματικό χαρακτήρα. Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι οι μπαταρίες που είναι υποχρεωμένα να χρησιμοποιούν. Εκτός του ότι είναι πανάκριβες και χρειάζονται αντικατάσταση κάθε μερικά χρόνια είναι πολύ βαριές και ογκώδης. Από την άλλη όμως έχουν μηδενικές εκπομπές ρύπων και ο ηλεκτροκινητήρας μπορεί να παρέχει το μέγιστο της ροπής του από σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς περιστροφής .
Τα υβριδικά αυτοκίνητα προσπαθούν να συνδυάσουν τα πλεονεκτήματα των ηλεκτρικών και των συμβατικών αυτοκινήτων, με βενζινοκινητήρα ή ντίζελ. Χρησιμοποιούν μηχανή εσωτερικής καύσης και ηλεκτροκινητήρα μαζί με μία συστοιχία μπαταριών (πολύ μικρότερη βέβαια ενός καθαρά ηλεκτρικού αυτοκινήτου). Η μπαταρία φορτίζεται από τον βενζινοκινητήρα και δεν χρειάζεται να συνδέεται το αυτοκίνητο με το ηλεκτρικό δίκτυο, διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα και προβληματική όπως δείχνει η πείρα από την χρήση καθαρά ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων.
Η λογική, πίσω από την λειτουργία των υβριδικών αυτοκινήτων, είναι η χρήση του καθενός από τα συστήματα κίνησης στον τομέα όπου αυτό είναι καλύτερο.
Εδώ θα πρέπει να πούμε πως υπάρχουν διάφορες διατάξεις και η καθεμιά τους έχει διαφορετικούς στόχους και χρήσεις, η γενική αρχή λειτουργίας πάντως είναι η εξής:
Σε χαμηλές ταχύτητες, κυρίως μέσα στην πόλη δηλαδή λειτουργεί μόνο ο ηλεκτροκινητήρας κινώντας το αυτοκίνητο αθόρυβα και χωρίς ρύπους, όταν οι απαιτήσεις σε ισχύ αυξηθούν - ή πέσει η τάση στις μπαταρίες - λειτουργεί και ο βενζινοκινητήρας. Όταν χρειαστεί το μέγιστο της ισχύος του αυτοκινήτου (σε ένα προσπέρασμα για παράδειγμα) συνήθως υπάρχει η δυνατότητα να δουλεύουν ταυτόχρονα και ο ηλεκτροκινητήρας και ο βενζινοκινητήρας.
Τα οφέλη είναι πολύ περισσότερα από όσα φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Το κυριότερο όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος είναι το ότι το ρεύμα που χρησιμοποιείται παράγεται μέσα στο όχημα σε ελεγχόμενες συνθήκες ενώ ένα ηλεκτροκίνητο όχημα ίσως να έχει μηδενικές εκπομπές ρύπων αλλά να επιβαρύνει με την κατανάλωση του ένα ρυπαρό εργοστάσιο ρεύματος. Αποφεύγεται επίσης η λειτουργία του βενζινοκινητήρα κρύου και με μεγάλο φορτίο όπως συμβαίνει στα συμβατικά αυτοκίνητα κατά το ξεκίνημά τους και έτσι αποφεύγεται μεγάλο μέρος της ρύπανσης. Επειδή ο βενζινοκινητήρας δεν είναι υποχρεωμένος να λειτουργεί συνέχεια μιάς και ο ηλεκτροκινητήρας μπορεί να ξεκινά και να σταματά σχεδόν ακαριαία η μηχανή σβήνει στα φανάρια και γενικά όποτε το όχημα είναι σε στάση αποφεύγοντας έτσι την σπατάλη που έχουμε σήμερα. Ακόμα στα υβριδικά αυτοκίνητα είναι δυνατόν να σχεδιαστεί ο βενζινοκινητήρας για να δουλεύει σε μία μικρή περιοχή στροφών με την βέλτιστη απόδοση.
Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό όμως των υβριδικών αυτοκινήτων (και κάτι που το έχουν κληρονομήσει από τα ηλεκτροκίνητα) είναι η δυνατότητα του ηλεκτροκινητήρα να λειτουργεί κατά την διάρκεια του φρεναρίσματος σαν γεννήτρια φορτίζοντας τις μπαταρίες και διευκολύνοντας το έργο των φρένων, εξοικονομώντας έτσι μεγάλα ποσά ενέργειας που αλλιώς θα πήγαιναν χαμένα.
Το δυσκολότερο κομμάτι στην σχεδίαση ενός τέτοιου οχήματος είναι ο τρόπος σύνδεσης του ηλεκτροκινητήρα με τον βενζινοκινητήρα, καθώς επίσης και το σύστημα ελέγχου τους. Εδώ οι κατασκευαστές έχουν να παρουσιάσουν διάφορες διατάξεις ανάλογα το κόστος και το είδος χρήσης.
Η πιο απλή λύση είναι η εκ των υστέρων τοποθέτηση σε ένα δικίνητο αυτοκίνητο ενός (ή καλύτερα δύο) ηλεκτροκινητήρων που να κινούν τους άλλους δύο τροχούς. Η λύση αυτή αν και δεν είναι η καλύτερη από πλευράς ενεργειακής εκμετάλλευσης είναι πολύ καλή από χωροταξική άποψη (σε σχέση με ένα συμβατικό τετρακίνητο όχημα) και φαίνεται να προτιμάται από αρκετούς κατασκευαστές στα πρωτότυπα οχήματα που παρουσιάζονται σε εκθέσεις (π.χ. Renault Koleos, Mazda MX sport tourer). Μια άλλη λύση είναι η σύνδεση ηλεκτροκινητήρα και βενζινοκινητήρα σε ένα κοινό σύστημα μετάδοσης όπως χρησιμοποιείται στο Toyota Prius με εντυπωσιακά αποτελέσματα όσον αφορά την κατανάλωση και την απόδοση. Ίσως ακόμα πιο εντυπωσιακά όμως είναι τα μηχανικά μέρη του Honda Insight. Εδώ χρησιμοποιείται ένας ηλεκτροκινητήρας ανάμεσα στον βενζινοκινητήρα και το κιβώτιο ταχυτήτων. Αν και έτσι ο βενζινοκινητήρας είναι σε λειτουργία συνεχώς όσο το αυτοκίνητο κινείται η οικονομία και η απόδοση του συνδυασμού αυτού είναι εντυπωσιακή. Ακόμα λόγω των μικρών διαστάσεων του είναι πολύ εύκολο να ενσωματωθεί σε ήδη υπάρχοντα μοντέλα χωρίς μεγάλες μετατροπές.
Τα υβριδικά αυτοκίνητα δεν είναι περιορισμένα στον ρόλο του μικρού αυτοκινήτου πόλης. Στόχος είναι να εφαρμοστεί η τεχνολογία σε όλων των ειδών τα οχήματα, ακόμα και στους αγώνες. Ήδη στο le Mans του 1999 έτρεξε ένα Panoz με υβριδικό σύστημα κίνησης και υπάρχουν σκέψεις για την χρήση υβριδικών οχημάτων και σε άλλους αγώνες.
Ο αντίλογος
Η εξέλιξη του κινητήρα Diesel τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει αυτοκίνητα με εντυπωσιακές δυνατότητες σε απόδοση και κατανάλωση και κυρίως στον συνδυασμό τους. Οι ευρωπαίοι κατασκευαστές ίσως έχουν μείνει πίσω στην τεχνολογία υβριδικών αυτοκινήτων αλλά είναι πρωτοπόροι στην τεχνολογία των Diesel και αυτό φαίνεται από την διάθεσή ήδη στην αγορά οχημάτων (Audi 1.2Tdi ή VW Lupo 3L) που καταναλώνουν εξίσου λίγο με τα υβριδικά αυτοκίνητα (κοντά στο "μαγικό" νούμερο των 3lt/100km) χωρίς την χρήση ηλεκτροκινητήρα. Οι δύο τεχνολογίες δεν είναι βέβαια ανταγωνιστικές αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και ο συνδυασμός τους στο μέλλον θα μας προσφέρει ακόμα πιο εντυπωσιακές δυνατότητες.
Οι δυσκολίες
Οι δυσκολίες στο σχεδιασμό ενός υβριδικού αυτοκινήτου είναι αρκετές. Η επιλογή και η αρχιτεκτονική της διάταξης των μηχανικών μερών ώστε να είναι η βέλτιστη για την συγκεκριμένη χρήση που προορίζεται το αυτοκίνητο είναι δύσκολη, όπως δύσκολη είναι και η εξέλιξη των συστημάτων ελέγχου των κινητήρων (σε υλικό και λογισμικό ). Ακόμα τα αμαξώματα πρέπει να είναι ειδικά σχεδιασμένα ώστε να εκμεταλλεύονται τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις των αυτοκινήτων αυτών (ανάγκη χώρου για μπαταρίες, ύπαρξη ηλεκτροκινητήρα κλπ).
Παρά τις δυσκολίες στο εμπόριο υπάρχουν ήδη υβριδικά αυτοκίνητα και στο μέλλον η τεχνολογία αυτή θα ενσωματωθεί και στα αυτοκίνητα που οδηγούμε καθημερινά, ίσως κάποτε να αποτελούν πλέον τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: